Σε μια συνεντευξη του στον Will Wiles, ο John Pawson -ενθερμος μινιμαλιστης- , εκανε ξεκαθαρο, ότι τα παιδιά αγαπούν τους μινιμαλιστικούς χώρους και εξηγει με μεγαλη σαφηνει ποσο απεχει η διαμορφωμενη πραγματικοτητα, από την βασικη αναγκη του ανθρωπου, για λιτους, ‘αφαιρετικους’ ή μινιμαλιστικους χωρους στην παιδικη ηλικια (και όχι μονο…)
Ο Will Wiles γραφει στην τελευταία στήλη του ‘Η μινιμαλιστική αρχιτεκτονική ταιριαζει & εφαρμοζεται πολύ καλυτερα από ό, τι νομίζετε, στις οικογένειες με παιδιά. Πολλές προκαταλήψεις σχετικά με τα παιδιά και την αρχιτεκτονική αποδεικνύονται πραγματικά λανθασμένες όταν λαμβανονται υπ’οψιν στον αρχιτεκτονικο σχεδιασμο οι βασικες αναγκες των παιδιων. Από την πρόσφατα συνέντευξη μου με τον γνωστο μινιμαλιστή John Pawson διαπιστωσα λιγα λεπτά μετά από την συνάντησή μας, χωρίς καμια προτροπη από μένα, να μου περιγραφει σκηνικο από μια ταινια οπου ενθερμοι μινιμαλιστες οικοδεσποτες πριν από την άφιξή των καλεσμενων τους, προσπαθουν απεγνωσμένα να τακτοποιήσουν το σπίτι τους, φοβούμενοι την περιφρόνησή τους σε οποιαδηποτε διαταραχη του μινιμαλιστικου σκηνικου , αλλα τωρα που που έχουν μικρά παιδιά με την υπαρξη της ακαταστασίας και της αποδιοργάνωσης, οι υπάρχουσες προθέσεις τους αρχιζουν να μειωνονται σημαντικα. Ο Pawson έχει παιδιά και ζουνε σε ένα μινιμαλιστικό σπίτι της δικής του σχεδίασης, γι ‘αυτό τον ρώτησα αν ήταν δύσκολο να τα συνδυάσεις. Είπε όχι, -δεν ήταν – τα παιδιά αγαπούν τους μινιμαλιστικούς χώρους. Και έχει δίκιο. Τα παιδιά μπορεί να είναι καλά και στο χάος και στην ακαταστασία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή μπορούν να υπάρχουν μόνο σε τετοιες συνθηκες. Μου περιγραφει την πρωτη τους επισκεψη σ’αυτό: ‘Είναι νεόκτιστο και όχι ολοκληρωμενο, όλα λευκά χρώματα και γκρι χαλιά. Δεν ήταν πολύ ενδιαφέρον, αλλά το ‘κενό’ αυτό, στο γιο μας, φάνηκε να τον γεμίζει με ενέργεια, και χόρευε ευτυχώς από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν να ζητούσε …αυτόν τον ‘κενο’ χωρο…
NUBO
ARCHSTUDIO
JOHN PAWSON
Πηγη αρθρου: www.dezeen.com
