Όλα ξεκινάνε από το ότι προσαρμόζουμε τον χώρο στις προσωπικές εξατομικευμένες ανάγκες μας και δεν κάνουμε καμία ‘έκπτωση’ σ’ αυτές. Έχουμε ένα μικρό δωμάτιο και χρειαζόμαστε μεγάλο αποθηκευτικό χώρο; Π.χ. αξιοποιούμε κάθε μικρή λεπτομέρεια στην κατασκευή ενός κρεβατιού με 2 σειρές συρτάρια, σχεδιάζουμε ένα έπιπλο γραφείο-βιβλιοθήκη καταγράφοντας πρώτα ποιες ανάγκες έχουμε για ντουλάπια, ράφια κλπ.

Ένα ογκώδες έπιπλο που πάντα είναι βασικό στοιχείο σε ένα παιδικό δωμάτιο είναι η ντουλάπα ρούχων. Αν δεν υπολογίσουμε τις πραγματικές ανάγκες κάθε οικογένειας, πώς θα μπορέσει να είναι λειτουργικό κομμάτι; Με απλά λόγια, μπορούμε να καταγράψουμε αναλυτικά τι θέλουμε να αποθηκεύουμε σε αυτό το έπιπλο, ώστε αργότερα στη λειτουργία του να είναι όντως χρηστικό.

Αρμονία στον χώρο: όταν σχεδιάζουμε εξ αρχής ένα έπιπλο, το εντάσσουμε μέσα στη συνολική τελική εικόνα του χώρου. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι το μάτι ‘κυλάει’ στον χώρο, χωρίς ‘εμπόδια’, αλλά κυρίως δημιουργούμε έξτρα ελεύθερο χώρο για ελευθερία κινήσεων, παιχνίδι κ.λ.π., τόσο σημαντικό στην καθημερινότητα & τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών.

Και ένα τελευταίο tip: στην τελική επιλογή των υλικών & του σχεδίου του επίπλου κοιτάμε πάντα τα μακροπρόθεσμα οφέλη, τα οποία είναι πολλά.