Πώς ο αρχιτεκτονικός παιδοκεντρικός σχεδιασμός των σχολικών χώρων, συντελεί στη διαδικασία της μάθησης;
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν – ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες της εποχής μας και εκπαιδευτικός – κάποτε δήλωσε ότι δεν δίδαξε τους μαθητές του, «Προσπαθώ μόνο να δώσω τις προϋποθέσεις, υπό τις οποίες μπορούν να μάθουν.». Περασαν αρκετες δεκαετίες, αλλά τα εκπαιδευτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο δεν ακολουθούν ακομα όλα, τη φιλοσοφία του. Ο εσωτερικος σχεδιασμος για τον χώρο μάθησης, εστιαζει τώρα τελευταια πολύ περισσοτερο στον μαθητή, παρέχοντας το βέλτιστο περιβάλλον, όχι μόνο για ακαδημαϊκα επίτευγματα, αλλά και για κοινωνική επιμόρφωση και αναπτυξη των βασικων δεξιοτητων ζωης.
Τα σχολεία ακολουθουσαν το μοντέλο δασκαλοκεντρικης προσεγγισης – δηλαδή, μια διάταξη τάξης με μια κεντρική πλατφόρμα όπου στέκεται ο δάσκαλος και τα θρανια στραμμενα ετσι ώστε να τον βλέπουν, ώστε ο δασκαλος να εχει τον πληρη ελεγχο της ταξης. Όμως, καθώς η νευροεπιστήμη μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και τους καλύτερους τρόπους μάθησης, έτσι εξελίσσονται οι μέθοδοι και οι τεχνολογίες διδασκαλίας. Το ίδιο και το μαθησιακό περιβάλλον.
Η πρόκληση τώρα, σύμφωνα με τον Nair, είναι να φανταστεί κανείς «τι θα μπορούσε να είναι ένα σχολείο, σε αντίθεση με αυτό που ήταν πάντα».
Τι τείνουν να παραλειψουν οι αρχιτέκτονες για τον σχεδιασμο ενός χωρου μαθησης;
Σύμφωνα με τον δάσκαλο και τον πρώην σχεδιαστή εσωτερικών χώρων, Erin Klein, οι αρχιτέκτονες και άλλοι επαγγελματίες του σχεδιασμού συχνά « δεν ενσωματώνουν τις ιδέες και τις απόψεις των μαθητών».
Επίσης εξηγεί πώς οι αρχιτέκτονες και οι σχεδιαστές συνεργαζονται με τη διοικηση του σχολειου, αντί για μαθητές και καθηγητές. Το αποτέλεσμα είναι σύμφωνο με την ανησυχία του Nair: Οι αρχιτέκτονες καταλήγουν να σχεδιάζουν ό, τι νομίζουν ότι ο σχεδιασμός της τάξης παραδοσιακά μοιάζει, χάνοντας εντελώς το νοημα.
Εσωτερική σχεδίαση για ένα αποτελεσματικό μαθησιακό περιβάλλον
Για να μεγιστοποιήσει το μαθησιακό δυναμικό, η Lennie Scott-Webber, διευθύντρια εκπαιδευτικών περιβαλλόντων για το Steelcase και πρώην επικεφαλής του Τμήματος Εσωτερικών Σχεδιασμών & Μόδας στο Πανεπιστήμιο Radford, λέει ότι πρέπει να δημιουργήσουμε έναν χώρο που μπορεί να γίνει ο καταλύτης για την αλλαγή.
Όταν επισκεπτεσται μια σχολικη αιθουσα, αν δεν σας δίνει τη δυνατοτητα ευελιξιας, τότε είναι πολύ εύκολο να επιστρέψετε σε αυτό που ηδη γνωρίζετε », λέει ο Scott-Webber.
- Καμπύλογραμμος σχεδιασμος, ανοιχτοι χωροι και μεγαλο υψος αιθουσων
- «Οι καθρέφτες μπορούν να μεταμορφώσουν μικρούς χώρους», λέει ο Camille Overmeer, σχεδιαστής εσωτερικών χώρων στο The Camellia. «Η τοποθέτησή τους απέναντι από ένα παράθυρο δίνει την ψευδαίσθηση πολλών παραθύρων, καθώς αντανακλά το φυσικό φως.»
- Ανετες συνθηκες περιβαλλοντος χωρου
Ο Τζέρεμι Μέτλερ, καθηγητής κοινωνικών σπουδών στο Γυμνάσιο Batavia, λέει: «Η πραγματικότητα είναι ότι, αν κάθεστε σε μια άβολη καρέκλα ή αποσπάτε η προσοχή σας, από το έντονο φως, εστιάζετε στην πηγή της δυσφορίας και όχι στη μάθηση. Η απόσπαση της προσοχής είναι ένα άγχος και αν εχετε άγχος, δεν μαθαίνετε. “Η άνεση σε ένα μαθησιακό περιβάλλον μπορεί να είναι τόσο απλή όσο ο επαρκής φωτισμός, η σωστή ακουστική και η καλά ρυθμιζόμενη θερμοκρασία περιβάλλοντος.
- Κοντα στη Φυση & επαρκης φυσικος φωτισμος
Σε μια αυστηρή μελέτη που περιελάμβανε 21.000 μαθητές, διαπιστώθηκε ότι όσοι σπούδασαν σε «αίθουσες διδασκαλίας με περισσοτερο φυσικό φως, σημείωσαν έως και 25 τοις εκατό υψηλότερες αποδοσεις, από άλλους μαθητές στην ίδια σχολική περιοχή». Οι αρχιτέκτονες ανέφεραν: «Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα υπό φωτισμό από φεγγίτες ή παράθυρα, παρά από λαμπτήρες.
Μελέτες δείχνουν ότι η απλή ενσωμάτωση φυτών στη διαρρυθμιση της τάξης, βελτιώνει τους βαθμούς των μαθητών του γυμνασίου, μειώνει τις απουσιες από ασθενειες στους μαθητές του δημοτικού σχολείου και κάνει τους μαθητές και το προσωπικό να αισθάνονται πιο άνετα και ικανοποιημένοι, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
- Ευελιξια στη χωροθέτηση του εξοπλισμου
Οι μαθητές «αναζητούν ανοιχτά, ρευστά σχέδια στην τάξη. Αντί για μια στατική τάξη γεμάτη με μεμονωμένα θρανια, οι σχεδιαστές θα πρέπει να αναζητούν τρόπους για τη δημιουργία χώρων ξεγνοιασιάς. Εκπαιδευτικοί από την Edutopia προτείνουν να οργανώσουν θρανια/τραπέζια για να δημιουργήσουν γωνίες και καθορισμένους χώρους που προοριζονται για διαφορετικούς τομείς εργασιων. ”
Επίσης, «Καρέκλες, τραπέζια, πίνακες. σχεδόν κάθε κομμάτι επίπλων στην τάξη μπορεί και πρέπει να έχει τη δυνατότητα να μετακινείται για να προσαρμόζεται στις ανάγκες των μαθητών. ”
Μεταφραση: Μαρίλη Βουλτσάκη
Πηγη αρθρου: https://www.fohlio.com/blog/psychology-interior-design-learning-space/
